آن سوی دیوار
یادداشت های یک ایرانی از زندگی اش در اسرائیل
Monday, April 09, 2007
نقاش گوسفند چران
مِنَشه کَدیشمن معروف‌ترین مجسمه ساز و نقاش اسرائیلی آدم خیلی عجیبی‌ست، این را با دیدن نقاشی‌هایش حدس زدم. به کسی که در همۀ عمر هفتاد و چند ساله‌اش جز هزاران عکس سر گوسفند چیزی نکشد چه صفتی می‌شود داد؟ با کمال تعجب این گوسفندها با قیمت بالا در همۀ دنیا مثل نان تازه به فروش می‌رسند. گویا این ارتباط نزدیک با گوسفندها در سال‌های جوانی که در کیبوتص چوپانی می‌کرده شکل گرفته و تا امروز ادامه دارد. خوش‌بختانه مجسمه‌های پولادی کار او تنوع بیشتری دارد و آن‌ها را می‌شود در موزه‌ها و پارک‌های بزرگ دید.
چند شب پیش فیلم مستندی دیدم به نام "گوسفند آبی" که یک روز از زندگی کدیشمن را نشان می‌داد. این پیرمرد مثل انسان‌های اولیه زندگی می‌کند، همیشه بر تنش همان پیراهن و شورت کرباس را می‌بینی و به پایش صندل، حتی زمانی که مهم‌ترین جایزه‌ها را در یک مراسم باشکوه دریافت می‌کند. خانه‌اش در فقیرنشین‌ترین منطقۀ تل‌آویو است ولی فرقی با هُملس‌ها ندارد.
فیلم ساعت 5 صبح شروع می‌شود، دوربین وارد اتاق خوابی پر از خنزر پنزر می‌شود و اطراف پیرمرد انواع و اقسام اسباب بازی‌ها پخش و پلاست. خانه‌اش مرا به یاد اتاق آقا مجید ظروف‌چی جوب‌چی انداخت. پیرمرد بیدار می‌شود و بعد از رفتن به حمام عمومی استخر محله و خوش و بش با دوستان پیرش به استودیو می‌رود تا سر گوسفند دیگری بکشد.
در یکی از صحنه‌ها کدیشمن به خانه‌ای که در آن متولد شده می‌رود که حالا دیگر مخروبه‌ای بیش نیست. زمانی که دارد دربارۀ کودکی‌اش صحبت می‌کند قطعه ذغالی برمی‌دارد و روی دیوارها نقاشی می‌کند. در گوشه‌ای تصویر خودش و خواهر کوچک‌ترش را می‌کشد و در کناری مادرش را روی تخت بیماری و اشک‌ریزان او را می‌بوسد، بعد خواهر بزرگ‌ترش را که روی تخت نشسته و از مادر پرستاری می‌کند. به آشپزخانه می‌رود و عکس گنجه‌ها را روی دیوار می‌کشد و ظرف نان را. بعد تصویر پدرش را که زودتر از مادر از دنیا رفته در قاب عکسی ترسیم می‌کند. در این صحنه‌ها می‌بینی چگونه یک پیرمرد بر بال خاطرات دوباره کودک می‌شود. چیز عجیبی بود.
تعدادی از مجسمه‌ها و نقاشی‌های کدیشمن را به صورت اسلاید درآورده‌ام تا با کارهایش بیشتر آشنا شوید.(با تشکر از یک پزشک عزیز برای معرفی سایت اسلاید)
چند شب پیش فیلم مستندی دیدم به نام "گوسفند آبی" که یک روز از زندگی کدیشمن را نشان می‌داد. این پیرمرد مثل انسان‌های اولیه زندگی می‌کند، همیشه بر تنش همان پیراهن و شورت کرباس را می‌بینی و به پایش صندل، حتی زمانی که مهم‌ترین جایزه‌ها را در یک مراسم باشکوه دریافت می‌کند. خانه‌اش در فقیرنشین‌ترین منطقۀ تل‌آویو است ولی فرقی با هُملس‌ها ندارد.
فیلم ساعت 5 صبح شروع می‌شود، دوربین وارد اتاق خوابی پر از خنزر پنزر می‌شود و اطراف پیرمرد انواع و اقسام اسباب بازی‌ها پخش و پلاست. خانه‌اش مرا به یاد اتاق آقا مجید ظروف‌چی جوب‌چی انداخت. پیرمرد بیدار می‌شود و بعد از رفتن به حمام عمومی استخر محله و خوش و بش با دوستان پیرش به استودیو می‌رود تا سر گوسفند دیگری بکشد.
در یکی از صحنه‌ها کدیشمن به خانه‌ای که در آن متولد شده می‌رود که حالا دیگر مخروبه‌ای بیش نیست. زمانی که دارد دربارۀ کودکی‌اش صحبت می‌کند قطعه ذغالی برمی‌دارد و روی دیوارها نقاشی می‌کند. در گوشه‌ای تصویر خودش و خواهر کوچک‌ترش را می‌کشد و در کناری مادرش را روی تخت بیماری و اشک‌ریزان او را می‌بوسد، بعد خواهر بزرگ‌ترش را که روی تخت نشسته و از مادر پرستاری می‌کند. به آشپزخانه می‌رود و عکس گنجه‌ها را روی دیوار می‌کشد و ظرف نان را. بعد تصویر پدرش را که زودتر از مادر از دنیا رفته در قاب عکسی ترسیم می‌کند. در این صحنه‌ها می‌بینی چگونه یک پیرمرد بر بال خاطرات دوباره کودک می‌شود. چیز عجیبی بود.
تعدادی از مجسمه‌ها و نقاشی‌های کدیشمن را به صورت اسلاید درآورده‌ام تا با کارهایش بیشتر آشنا شوید.(با تشکر از یک پزشک عزیز برای معرفی سایت اسلاید)
Labels: هنر
About me
Welcome to "Beyond the Wall". My name is Kamran. I was born in Iran a bunch of years ago and have been living in Israel since 1994. Being an immigrant of Iranian descent in Israel is a rather complicated identity these days, when the official rhetorics of my homeland and that of my adopted land are full of hatred toward each other. This is specially true in my case, since I love the people of both countries. It was this love for both Iranian and Israeli cultures that motivated me to translate and edit the first and only existing anthology of Israeli short stories in Persian published in 2004. In this blog, I try to communicate with Persian speaking people what I experience living on the other side of the wall, and perhaps beyond all walls.
…نامم کامران است. از سال 94 ساکن اسرائیل هستم و به عنوان یک انسان مستقل در این وبلاگ برداشت هایم را از وقایع فرهنگی هنری و اجتماعی این سرزمین می نویسم. ضمنآ کتابی به نام "گزیده ادبیات معاصر اسرائیل" ترجمه و تألیف کرده ام.
دیدنی / خواندنی
آرشیو
February 2006March 2006
April 2006
May 2006
June 2006
July 2006
August 2006
September 2006
October 2006
November 2006
December 2006
January 2007
February 2007
March 2007
April 2007
May 2007
June 2007
July 2007
August 2007
September 2007
October 2007
November 2007
December 2007
January 2008
February 2008
March 2008
April 2008
May 2008
June 2008
July 2008
August 2008
September 2008
October 2008
November 2008
December 2008
January 2009
February 2009
March 2009
April 2009
May 2009
June 2009
July 2009
August 2009
September 2009
وبلاگ ها
View My Stats