آن سوی دیوار
یادداشت های یک ایرانی از زندگی اش در اسرائیل
Thursday, November 22, 2007
تاک بکرها
.
گاهی سایت‌های روزنامه‌های اسرائیلی را که نگاه می‌کنی می‌بینی زیر هر مقالۀ سیاسی و نیمه‌سیاسی صدها کامنت وجود دارد که خط فکری اکثرشان افراطی‌ست. خدا نکند مقالۀ یک روزنامه‌نگار کمی تمایل به چپ یا راست داشته‌باشد، چنان او را با کامنت‌های رنگ و وارنگ ضایع می‌کنند که دل آدم به حالش ریش می‌شود، در هر صد کامنت ممکن است یکی دوتا کامنت مشوق پیدا کنی. البته معمولاً سمبۀ راست ها پرزورتر است ولی چپی ها هم کم نمی آورند.(+)
همیشه با نگاه به این کامنت‌ها فکر می‌کردم اگر این مملکت این همه آدم افراطی دارد پس حزب‌های مرکز با رأی چه کسی به پارلمان می‌روند تا چند روز پیش که یکی از شبکه‌های تلویزیونی اسرائیل فیلم مستند بامزه‌ای پخش کرد به نام "تاک بَکرها" یا همان کامنت‌گزاران. سازندۀ این فیلم زمانی به فکر ساختن آن می‌افتد که می‌بیند پدر شصت هفتاد ساله‌اش ساعت‌ها و ساعت‌ها پای بساط کامپیوتر می‌نشیند. وقتی خوب دقت می‌کند می‌فهمد که حضرتش کاری ندارد جز این که برای هر چیزی که به روی صفحه می‌بیند از مقالات و خبرهای روزنامه‌های آن‌لاین گرفته تا بلاگ‌ها کامنت بگذارد. فیلم‌ساز کم‌کم متوجه می‌شود که پدرش در این وسواس تنها نیست و آدم‌های بی‌کاری مثل و بدتر از او فراوانند که بعضی‌شان وقتی موضوع داغی در سایت‌ها مطرح می‌شود 48 ساعت بیدار می‌نشینند و با نام‌های مختلف صدها کامنت می‌گذارند!
کارگردان در جایی می‌گوید: "معمولاً وقتی فیلم مستند می‌سازی هدفت این است که مردم را به حرف زدن وادار کنی و از تو می‌پرسند چگونه مردم را وادار به صحبت کردی ولی در مورد این فیلم مشکل من این بود که نمی‌دانستم چگونه ساکت‌شان کنم!"
یکی از همین تاک‌بکرها در بین حرف‌هایش می‌گوید: "تاک بکرها اسرائیل و همۀ کرۀ زمین را از دیکتاتوری دموکراسی نجات دادند!"
خنده دار است که همین تاک بک ها روزی امید دموکراسی بودند.
وقتی می بینی یک اقلیت پر سر و صدا می‌تواند اکثریت خاموش را از صحنه خارج کند یا حضورش را کمرنگ جلوه دهد چه حالی می شوی؟

Labels:

مطلب را به بالاترین بفرستید: Balatarin
نوشته شده در 9:00 pm توسط کامران.
|

View My Stats