راستش این روزها فجایع چپ و راست همدیگر را دنبال میکنند. از قضیۀ آن خانوادۀ بیگناه در ساحل غزه که بین چکش و سندان گیر کردند بگیر تا حادثۀ وحشتناک قطار نزدیک شهرمان که درست در سالروز حادثۀ سال قبل روی داد. موشک پرانی هم که همچنان در دو طرف مرز غزه ادامه دارد و شکی نیست که خبر کشتهها و زخمیها را دوباره خواهیم شنید، دیر و زود دارد ولی سوخت و سوزش بیشتر است. گاهی فکر میکنم چقدر شانس آوردهایم که بنی آدم بنی عادت است و گر نه دیوانگی روی شاخش بود. این وسط دلمان به فوتبال خوش بود که آن هم تا اینجا تیم ملی بدجوری توی ذوقمان زده، راستش اگر من و شما را هم این گونه بدرقه و تشویق میکردند همین یک گل را هم نمیزدیم. فکر کنم اگر قطر توپ را بلد بودند سه تا گل نمیخوردند و کاری میکردند که طرف نداند از کجا خورده!(با تشکر از شهرام)
این سخنرانی دکتر عباس میلانی در مورد مشکلات نوشتن بیوگرافی شاه شاهد دیگری است بر خر تو خر بودن نحوۀ تصمیمگیریها در مملکت گل و بلبل و سابقۀ تاریخی آن!
این سخنرانی ( 1 و 2) پروفسور منصوری استاد دانشگاه شریف و معاون سابق دکتر معین در دانشگاه تورنتو در مورد نخبه پروری در دانشگاهها هم دید تازهای دربارۀ همان تصمیمگیریها در دهههای اخیر میدهد. قسمت دومش جالبتراست.
اگر خواستید به دوستان خارجی خود دربارۀ وطن پز بدهید "فیلم 17 روز در ایران" میتواند شاهد خوبی باشد.
خوش خبر باشید
مطلب را به بالاترین بفرستید: