آن سوی دیوار
یادداشت های یک ایرانی از زندگی اش در اسرائیل
Monday, February 19, 2007
خرس را به رقص آوردیم
یوسف سیدر- برندۀ جایزۀ بهترین کارگردانامروز داشتم صحنه‌هایی از مراسم اهدای جوایز فستیوال فیلم برلین را می‌دیدم و از سادگی و بی شیله‌پیله‌گی‌شان کیف می‌کردم. مجری برنامه که لباس ساده‌ای پوشیده‌بود و قیافۀ مکش مرگ مایی هم نداشت یکی یکی پیش‌کسوت‌ها را صدا می‌زد تا نام برنده‌ها را اعلام کنند. آنها هم می‌آمدند و یک راست می‌رفتند سر اصل مطلب، حتی نام کاندیداهای دیگر هم اعلام نمی‌شد و حالت دراماتیک به قضیه نمی‌دادند. برنده هم می‌آمد و در اکثر موارد به زبان خودش حرف می‌زد، مترجم هم‌زمان هم داشتند ولی لازم نبود آخر مگر کسی که برنده می‌شود جز ذکر تعدادی اسم و تشکر از آنها چه حرف مهمی دارد بزند؟ خلاصه درست نقطۀ مقابل اسکار با آن همه جنگولک‌بازی‌هایش بود.
امسال نوبت دو فیلم‌ساز اسرائیلی بود که از این جشنواره با دست پر برگردند. یکی از آنها به نام "یوسف سیدِر" با کمال تعجب جایزۀ خرس نقره‌ای را به عنوان بهترین کارگردان از آن خود کرد و روی دست رابرت دنیرو و استیون سودربرگ زد. فیلم او که "بوفور" نام دارد و بر اساس کتابی به نام "اگر بهشتی هست" ساخته شده، دربارۀ روزهای آخر چند سرباز اسرائیلی در پایگاهی در لبنان قبل از عقب‌نشینی از آن در سال 2000 است. نویسندۀ کتاب فرماندۀ این پایگاه در مکانی به نام بوفور بوده که در نوشتن فیلم‌نامه با کارگردان هم‌کاری داشته. "سیدر" در هنگام دریافت جایزه در بین حرف‌های غیر مهم‌اش گفت: "بوفور داستان چگونگی پایان جنگ‌ها و احساسات پیچیده‌ای‌ست که در پایین آوردن پرچم و بازگشت به خانه وجود دارد. داستان یک ترس بزرگ است و من می‌خواهم برای همه‌مان آرزو کنم که رهبران‌مان از جنگ بترسند و شهامت چگونه پایان دادن به آن را بیابند. "
این فیلم را هنوز ندیده‌ام چون هنوز پخش عمومی نشده ولی فیلم دیگر او "آتش قبیله" یا به ترجمۀ انگلیسی‌اش "Campfire" را که دیدم کار فوق‌العاده‌ای بود که پشت پردۀ زندگی ناسیونالیست‌های مذهبی را که کارگردان در دامن‌شان بزرگ شده و زمانی یکی از آنها بوده را نشان می‌داد.
فیلم دیگری که در جشنوارۀ برلین خوش درخشید و جایزۀ خرس بلورین را برای بهترین فیلم جوانان برد، فیلم "خاک دیوانه" بود که قبلا درموردش صحبت کرده‌بودم. داوران این بخش خود تماشاگران جوان بودند.
امسال برعکس سال های پیش فیلمسازان ایرانی حضوری در بخش مسابقۀ این فستیوال نداشتند ولی نیکی کریمی یکی از داوران بخش فیلم اول این مسابقات بود.
امسال نوبت دو فیلم‌ساز اسرائیلی بود که از این جشنواره با دست پر برگردند. یکی از آنها به نام "یوسف سیدِر" با کمال تعجب جایزۀ خرس نقره‌ای را به عنوان بهترین کارگردان از آن خود کرد و روی دست رابرت دنیرو و استیون سودربرگ زد. فیلم او که "بوفور" نام دارد و بر اساس کتابی به نام "اگر بهشتی هست" ساخته شده، دربارۀ روزهای آخر چند سرباز اسرائیلی در پایگاهی در لبنان قبل از عقب‌نشینی از آن در سال 2000 است. نویسندۀ کتاب فرماندۀ این پایگاه در مکانی به نام بوفور بوده که در نوشتن فیلم‌نامه با کارگردان هم‌کاری داشته. "سیدر" در هنگام دریافت جایزه در بین حرف‌های غیر مهم‌اش گفت: "بوفور داستان چگونگی پایان جنگ‌ها و احساسات پیچیده‌ای‌ست که در پایین آوردن پرچم و بازگشت به خانه وجود دارد. داستان یک ترس بزرگ است و من می‌خواهم برای همه‌مان آرزو کنم که رهبران‌مان از جنگ بترسند و شهامت چگونه پایان دادن به آن را بیابند. "
این فیلم را هنوز ندیده‌ام چون هنوز پخش عمومی نشده ولی فیلم دیگر او "آتش قبیله" یا به ترجمۀ انگلیسی‌اش "Campfire" را که دیدم کار فوق‌العاده‌ای بود که پشت پردۀ زندگی ناسیونالیست‌های مذهبی را که کارگردان در دامن‌شان بزرگ شده و زمانی یکی از آنها بوده را نشان می‌داد.
فیلم دیگری که در جشنوارۀ برلین خوش درخشید و جایزۀ خرس بلورین را برای بهترین فیلم جوانان برد، فیلم "خاک دیوانه" بود که قبلا درموردش صحبت کرده‌بودم. داوران این بخش خود تماشاگران جوان بودند.
امسال برعکس سال های پیش فیلمسازان ایرانی حضوری در بخش مسابقۀ این فستیوال نداشتند ولی نیکی کریمی یکی از داوران بخش فیلم اول این مسابقات بود.
Labels: سینما، اسرائیل
About me
Welcome to "Beyond the Wall". My name is Kamran. I was born in Iran a bunch of years ago and have been living in Israel since 1994. Being an immigrant of Iranian descent in Israel is a rather complicated identity these days, when the official rhetorics of my homeland and that of my adopted land are full of hatred toward each other. This is specially true in my case, since I love the people of both countries. It was this love for both Iranian and Israeli cultures that motivated me to translate and edit the first and only existing anthology of Israeli short stories in Persian published in 2004. In this blog, I try to communicate with Persian speaking people what I experience living on the other side of the wall, and perhaps beyond all walls.
…نامم کامران است. از سال 94 ساکن اسرائیل هستم و به عنوان یک انسان مستقل در این وبلاگ برداشت هایم را از وقایع فرهنگی هنری و اجتماعی این سرزمین می نویسم. ضمنآ کتابی به نام "گزیده ادبیات معاصر اسرائیل" ترجمه و تألیف کرده ام.
دیدنی / خواندنی
آرشیو
February 2006March 2006
April 2006
May 2006
June 2006
July 2006
August 2006
September 2006
October 2006
November 2006
December 2006
January 2007
February 2007
March 2007
April 2007
May 2007
June 2007
July 2007
August 2007
September 2007
October 2007
November 2007
December 2007
January 2008
February 2008
March 2008
April 2008
May 2008
June 2008
July 2008
August 2008
September 2008
October 2008
November 2008
December 2008
January 2009
February 2009
March 2009
April 2009
May 2009
June 2009
July 2009
August 2009
September 2009
وبلاگ ها
View My Stats