"موزیک "فادو" برای پرتغالیها، مثل "بلوز" برای سیاهان امریکا، "تانگو" برای آرژانتینیها و "فلامنکو" برای اسپانیاییهاست. این موزیکی است که فقط نواخته یا خوانده نمیشود بلکه بیش از هر چیز احساس میشود."
نونو نازارت فرناندز
ماریزا در موزامبیک زاده شده است و در کودکی به پرتغال مهاجرت کرده(برای تنوع، این بار با خوانندهای غیراسرائیلی آشنا شوید)، او را بدون شک میتوان الهۀ فادو نامید. مفسر موسیقی بیبیسی در موردش میگوید: "وقتی ماریزا میخواند زمان از حرکت باز میایستد."
با توجه به حال خراب خودم تعدادی از آهنگها و ویدئو کلیپهای ماریزا را انتخاب کردهام که آنها را تقدیم به تینای عزیز که مرا با فادو آشنا کرد و لوئیس فیگو میکنم.
کلیپهای "مردم سرزمین من"، "فادوی من" ، "شوالیۀ مونژ" و "قایق سیاه" .
و ترانههای "بشنو آقای شراب"، "باران" و "مردم سرزمین من" را ببینید و بشنوید.
Chuva(Rain)
Things that are ugly in life
Leave us with no longings
It's only memories
That make us cry or smile
There are people who remain a part of us
And become a part of our own story
While there are others
Whose names we hardly remember
It's feelings which give life
To this nostalgia I carry
Of the many I held close
And then somehow lose
The rain wets my body
So cold and so tired
The many streets in the city
Each one I have wandered
With the tears of a lost child
Echoed back from the city
The fire of love quickly put out
In the rain
The rain listened and whispered
My secret to the city
And then when it taps on my window
It still brings that sad nostalgia
به امید روزهای بهتر
شبات شالوم
مطلب را به بالاترین بفرستید: