آن سوی دیوار
یادداشت های یک ایرانی از زندگی اش در اسرائیل
Saturday, August 12, 2006
کرم شب تاب
از آخرین باری که اینجا چیزی نوشته‌ام حدود هشت صد کشته و هزاران زخمی و بی‌خانمان می‌گذرد، راستش با خودم عهد کرده‌بودم تا زمانی که توپ‌ها می‌غرند خاموش بمانم و آرزو داشتم صدای غرششان هر چه زودتر خفه شود. امروز ظاهراً با تصویب قطعنامۀ 1701 در سازمان ملل نوری در انتهای چاه دیده‌می‌شود، ولی شاید باز هم کرم شب‌تابی بیش نباشد.
با این که هنوز جنگ را از نزدیک لمس نمی‌کنم ولی طنینش هر لحظه در گوشم می‌پیچد. گفتنش تلخ است ولی معتاد خبرهای جنگ شده‌ام و ذهنم جز این به چیز دیگری راه نمی‌دهد. نمی‌توانم لحظه‌ای را بدون رسانه‌ها سر کنم. سایت‌های خبری را می‌خوانم و خبرها را در سه زبان با هم مقایسه می‌کنم نکند چیزی را از دست بدهم، البته تناقض هم زیاد است که طبیعت جنگ تبلیغاتی است. تحلیل‌های مفسران را می‌خوانم و می‌شنوم، هر کدام سازی می‌زنند. لحظه‌ای توافق را نزدیک‌تر از همیشه می‌بینند و لحظه ای دیگر از گسترش دامنۀ جنگ حرف می‌زنند. با این کارشان آدم را مثل یویو از اوج امیدواری تا قعر ناامیدی نوسان می‌دهند.
متأسفانه تا اجرای کامل قطعنامه هنوز چندین روز و دهها کشته باقی مانده. در این چند روز طرفین سعی می‌کنند بیشترین صدمه را به دشمن بزنند تا در اذهان مردمشان برنده تلقی شوند، نمی‌دانم کدام طرف "برنده" خواهد بود ولی در مورد یک چیز نمی‌توان شک کرد بازندۀ واقعی این جنگ ملت‌های بی‌نوای منطقه هستند.
در این مدت چند ایمیل از هموطنانی دریافت کرده‌ام که نوشته‌اند به خاطر مشکلات زندگی در ایران مایلند به اسرائیل مهاجرت کنند و از من راهنمایی خواسته بودند. راستش نمی‌دانستم بخندم یا گریه کنم! می‌خواستم برایشان بنویسم لطفاً رادیو را روشن کنید و اگر میل خودکشی یا احتمالاً استشهاد دارید دنبال راه‌های آسانتری بگردید.
از دوستانی که نگران حالم شده‌بودند ممنونم و عذر می‌خواهم. دست ودلم به نوشتن نمی‌رود. در این بحران حرف زدن از مسائل روزمره به نظرم لوس و بیجا می‌آید و مفسر یا خبرنگار جنگی بودن هم توانایی‌هایی می‌طلبد که در خود نمی‌یابم. این کار شاق را به آن نیمۀ وبلاگستان که این روزها مفسر حرفه‌ای شده‌اند و چپ و راست تئوری صادر می‌کنند می‌سپارم.
با این که هنوز جنگ را از نزدیک لمس نمی‌کنم ولی طنینش هر لحظه در گوشم می‌پیچد. گفتنش تلخ است ولی معتاد خبرهای جنگ شده‌ام و ذهنم جز این به چیز دیگری راه نمی‌دهد. نمی‌توانم لحظه‌ای را بدون رسانه‌ها سر کنم. سایت‌های خبری را می‌خوانم و خبرها را در سه زبان با هم مقایسه می‌کنم نکند چیزی را از دست بدهم، البته تناقض هم زیاد است که طبیعت جنگ تبلیغاتی است. تحلیل‌های مفسران را می‌خوانم و می‌شنوم، هر کدام سازی می‌زنند. لحظه‌ای توافق را نزدیک‌تر از همیشه می‌بینند و لحظه ای دیگر از گسترش دامنۀ جنگ حرف می‌زنند. با این کارشان آدم را مثل یویو از اوج امیدواری تا قعر ناامیدی نوسان می‌دهند.
متأسفانه تا اجرای کامل قطعنامه هنوز چندین روز و دهها کشته باقی مانده. در این چند روز طرفین سعی می‌کنند بیشترین صدمه را به دشمن بزنند تا در اذهان مردمشان برنده تلقی شوند، نمی‌دانم کدام طرف "برنده" خواهد بود ولی در مورد یک چیز نمی‌توان شک کرد بازندۀ واقعی این جنگ ملت‌های بی‌نوای منطقه هستند.
در این مدت چند ایمیل از هموطنانی دریافت کرده‌ام که نوشته‌اند به خاطر مشکلات زندگی در ایران مایلند به اسرائیل مهاجرت کنند و از من راهنمایی خواسته بودند. راستش نمی‌دانستم بخندم یا گریه کنم! می‌خواستم برایشان بنویسم لطفاً رادیو را روشن کنید و اگر میل خودکشی یا احتمالاً استشهاد دارید دنبال راه‌های آسانتری بگردید.
از دوستانی که نگران حالم شده‌بودند ممنونم و عذر می‌خواهم. دست ودلم به نوشتن نمی‌رود. در این بحران حرف زدن از مسائل روزمره به نظرم لوس و بیجا می‌آید و مفسر یا خبرنگار جنگی بودن هم توانایی‌هایی می‌طلبد که در خود نمی‌یابم. این کار شاق را به آن نیمۀ وبلاگستان که این روزها مفسر حرفه‌ای شده‌اند و چپ و راست تئوری صادر می‌کنند می‌سپارم.
شبات شالوم
About me
Welcome to "Beyond the Wall". My name is Kamran. I was born in Iran a bunch of years ago and have been living in Israel since 1994. Being an immigrant of Iranian descent in Israel is a rather complicated identity these days, when the official rhetorics of my homeland and that of my adopted land are full of hatred toward each other. This is specially true in my case, since I love the people of both countries. It was this love for both Iranian and Israeli cultures that motivated me to translate and edit the first and only existing anthology of Israeli short stories in Persian published in 2004. In this blog, I try to communicate with Persian speaking people what I experience living on the other side of the wall, and perhaps beyond all walls.
…نامم کامران است. از سال 94 ساکن اسرائیل هستم و به عنوان یک انسان مستقل در این وبلاگ برداشت هایم را از وقایع فرهنگی هنری و اجتماعی این سرزمین می نویسم. ضمنآ کتابی به نام "گزیده ادبیات معاصر اسرائیل" ترجمه و تألیف کرده ام.
دیدنی / خواندنی
آرشیو
February 2006March 2006
April 2006
May 2006
June 2006
July 2006
August 2006
September 2006
October 2006
November 2006
December 2006
January 2007
February 2007
March 2007
April 2007
May 2007
June 2007
July 2007
August 2007
September 2007
October 2007
November 2007
December 2007
January 2008
February 2008
March 2008
April 2008
May 2008
June 2008
July 2008
August 2008
September 2008
October 2008
November 2008
December 2008
January 2009
February 2009
March 2009
April 2009
May 2009
June 2009
July 2009
August 2009
September 2009
وبلاگ ها
View My Stats