آن سوی دیوار
یادداشت های یک ایرانی از زندگی اش در اسرائیل
Monday, December 04, 2006
شکست ناپذیر
استیون هاوکینگ
دیروز روز جهانی معلولین بود. در مورد معلولیت، مشکلاتی که با خود می‌آورد و حتی نکات مثبتش گفتنی زیاد دارم ولی نمی‌دانم چرا هیچ‌گاه تمایلی نداشته‌ام آن را در چهارچوب این وبلاگ مطرح کنم. شاید روزی برسد که تمایلاتم به سمت دیگری تمایل پیدا کنند ولی تا آن روز خوش‌بختانه یا بدبختانه دوستان زیادی در وبلاگستان در این باره می‌نویسند و با شهامت خصوصی‌ترین مسائل زندگی‌‌شان را با دیگران قسمت می‌کنند. خواندن این نوشته‌ها به کسانی که با دنیای یک معلول آشنایی ندارند ابعاد شتری را نشان می‌دهد که می‌تواند در خانۀ هر کسی بخوابد. هر چه باشد طبق آمار ده درصد مردم دنیا از معلولیت رنج می‌برند و به تعدادشان راه‌های پذیرش و برخورد با این قضیه وجود دارد.
به مناسبت همین روز
استیون هاوکینگ اَبَر دانشمند انگلیسی تصمیم گرفته چند روزی به دیار ما بیاید و در چند دانشگاه برای دانشجویان اسرائیلی و فلسطینی سخن‌رانی کند. از دانش این مرد چیزی زیادی نمی‌فهمم ولی از شخصیت قوی و رنگارنگ او کیف می‌کنم.
برای آن یکی دو نفری که نمی‌دانند، استیون هاوکینگ یکی از بزرگ‌ترین فیزیک‌دانان نظری معاصر جهان و نویسندۀ کتاب "تاریخچۀ کوتاه زمان" است.
در ۲۱ سالگی، اندکی پیش از نخستین ازدواجش، دچار بیماری
نورون حرکتی تشخیص داده شد و انتظار نمی‌رفت بیش از دو یا سه سال زنده بماند. در حال حاضر بر روی صندلی چرخ‌دار می‌نشیند و برای سخن گفتن از دستگاه رایانه‌ای تولیدکنندهٔ صوت استفاده می‌کند. از همسر اول او پرسیدند چرا با مردی ازدواج کرد که مرگ در انتظارش بود. او گفت: «آن روزها دورهٔ کابوس‌های اتمی بود. همه فکر می‌کردیم به زودی خواهیم مرد.» او از همسر نخست خود سه فرزند دارد. هاوکینگ در سال ۱۹۹۵ دوباره ازدواج کرد.
چند روز پیش قدیمی‌ترین و شاید مهم‌ترین جایزۀ علمی جهان به نام
مدال کُپلی به استیون هاوکینگ اعطا شد. پیش از از او این جایزه را چارلز داروین، آلبرت انیشتین و لویی پاستور دریافت کرده بودند.
بامزه‌ترین
خبر این بود که تهیه‌کنندگان برنامۀ "برادر بزرگ" در انگلستان از استیون هاوکینگ دعوت کرده‌اند تا در سری بعدی این برنامه که مخصوص آدم‌های معروف است شرکت کند. این برنامه از نوع "رئالیتی شو"ست که در آن چند نفر را در یک خانه برای چند هفته یا بیشتر زندانی می‌کنند، بدون این که با دنیای خارج ارتباط داشته‌باشند و از آنها 24 ساعته فیلم‌برداری می‌کنند تا ببینند کدام‌شان زودتر دیوانه می‌شود!!! فقط تصور هاوکینگ در چنان دیوانه‌خانه‌ای می‌تواند خنده‌دار باشد. قبلاً هاوکینگ دوبار در سریال خانوادۀ سیمپسون در نقش خودش حرف زده‌‌است.
او اخیراً در
مصاحبه‌ای گفته‌: "من از مرگ نمی‌ترسم ولی عجله‌ای هم برای مردن ندارم. هدف بعدی من سفر به فضاست."
پ.ن.
1- نوشتۀ جالب علیرضا یک پزشک دربارۀ هاوکینگ
2- گزارش تلویزیونی کوتاه و بامزه ای از سخنرانی هاوکینگ در هنگ کنگ. از قرار معلوم او هم با مشکل ابدی همۀ مردها( درک نکردن زن ها) مواجه است.


مطلب را به بالاترین بفرستید: Balatarin

View My Stats