آن سوی دیوار
یادداشت های یک ایرانی از زندگی اش در اسرائیل
Wednesday, September 12, 2007
رُش هشانا - سال نوی عبری
Andre Rieu - Hava Nagila
این پست را پارسال همین موقع ها نوشته ام. خواندنش خالی از ضرر نیست.
باز هم سال نوی دیگر از راه رسید. این پدیده برای ما ایرانی‌های یهودی سه بار در سال تکرار می‌شود. به جشن سال نوی عبری می‌گویند "رُش هَشانا" (شروع سال) که مصادف است با اول و دوم ماه تیشری و مثل هر جشن خوب یهودی سرشار است از مراسم ریز و درشت.
رُش هشانا در واقع یک جشن کاملاً مذهبی (بر اساس تورات) و آغاز ده روز توبه است، طبق سنت در این روزها سرنوشت هر موجودی در سال جدید تعیین می‌شود، به همین خاطر اگر طلبی یا خواهشی از کسی داریم این ده روز بهترین فرصت برای نقد کردن آن است چون مومنان برای این که نامشان در لیست سیاه نوشته نشود حاضرند همه جوره در خدمت باشند. خودم چند ماه است دارم نقشه می‌کشم فردا که همسایۀ مومنمان برای عرض تبریک می‌آید از او تقاضا کنم جایش را در پارکینگ با من عوض کند! (آخرش افاقه نکرد!)
از یک ماه قبل از این یعنی شروع ماه عبری اِلول می‌شود برادران مکتبی را از روی خمیازه‌ها و چشم‌های خمار‌شان از چند فرسخی تشخیص داد، چون مراسمی به نام "سلیحوت" (طلب بخشایش) که شامل خواندن مجموعۀ بزرگی از نیایش‌ها و سرودهای مذهبی است در این روزها هر بامداد قبل از طلوع خورشید در کنیساها برگزار می‌شود.
یکی از رسوم زیبای رُش هشانا نواختن شوفار است. شوفار نوعی کرناست که با رعایت اصول شرعی خاصی از شاخ قوچ ساخته می‌شود و صدایش از نزدیک لرزه به دل آدم می‌اندازد. به روایتی نواختن شوفار در این روز سمبلی است از بیدار کردن قلب‌های خفته و فرا خواندن مومنان به توبه و اصلاح اعمال.
باز هم سال نوی دیگر از راه رسید. این پدیده برای ما ایرانی‌های یهودی سه بار در سال تکرار می‌شود. به جشن سال نوی عبری می‌گویند "رُش هَشانا" (شروع سال) که مصادف است با اول و دوم ماه تیشری و مثل هر جشن خوب یهودی سرشار است از مراسم ریز و درشت.
رُش هشانا در واقع یک جشن کاملاً مذهبی (بر اساس تورات) و آغاز ده روز توبه است، طبق سنت در این روزها سرنوشت هر موجودی در سال جدید تعیین می‌شود، به همین خاطر اگر طلبی یا خواهشی از کسی داریم این ده روز بهترین فرصت برای نقد کردن آن است چون مومنان برای این که نامشان در لیست سیاه نوشته نشود حاضرند همه جوره در خدمت باشند. خودم چند ماه است دارم نقشه می‌کشم فردا که همسایۀ مومنمان برای عرض تبریک می‌آید از او تقاضا کنم جایش را در پارکینگ با من عوض کند! (آخرش افاقه نکرد!)
از یک ماه قبل از این یعنی شروع ماه عبری اِلول می‌شود برادران مکتبی را از روی خمیازه‌ها و چشم‌های خمار‌شان از چند فرسخی تشخیص داد، چون مراسمی به نام "سلیحوت" (طلب بخشایش) که شامل خواندن مجموعۀ بزرگی از نیایش‌ها و سرودهای مذهبی است در این روزها هر بامداد قبل از طلوع خورشید در کنیساها برگزار می‌شود.
یکی از رسوم زیبای رُش هشانا نواختن شوفار است. شوفار نوعی کرناست که با رعایت اصول شرعی خاصی از شاخ قوچ ساخته می‌شود و صدایش از نزدیک لرزه به دل آدم می‌اندازد. به روایتی نواختن شوفار در این روز سمبلی است از بیدار کردن قلب‌های خفته و فرا خواندن مومنان به توبه و اصلاح اعمال.
هر خانوادۀ فابریک یهودی در شب رُش هشانا سفره‌ای سمبلیک می‌چیند که خوشبختانه از سفرۀ پسَح متنوع‌تر و مراسمش کوتاه‌تر است. سمبلیک‌ترین این سمبل‌ها که بیشتر در کارت‌های تبریک دیده می‌شود، سیب و عسل است که آن را می‌خورند تا نویدبخش سالی شیرین باشد(فقط دلمان را نزند)، اصولاً زنبور عسل‌ها در روزهای این جشن مرتب اضافه کاری می‌کنند چون در مغازه‌ها هر چیزی یک نسخۀ عسلی هم دارد. سمبل مورد علاقۀ من انار است که می‌خورند و دعا می‌کنند که مثل آن مملو از دانه‌های نیکی و صواب باشند.
چیز دیگری که در این روزها مد می‌شود رنگ سفید است، رسم است که یهودی‌ها در روزهای مقدس مثل شنبه، رش هشانا و کیپور(مقدس‌ترین روز سال) با لباس سفید به کنیسا می‌روند. روزۀ کیپور آخرین روز ده روز توبه است که حدود بیست و شش ساعت طول می‌کشد و برای اهلش سراسر دعا و نیایش است.
تعدادی ترانۀ سال نوی برایتان در نظر گرفتم که امیدوارم مقبول نظر افتد. این کلیپ هم از معجزات شوفار می گوید!!
"شانا تُوا" (سال نو مبارک).
چیز دیگری که در این روزها مد می‌شود رنگ سفید است، رسم است که یهودی‌ها در روزهای مقدس مثل شنبه، رش هشانا و کیپور(مقدس‌ترین روز سال) با لباس سفید به کنیسا می‌روند. روزۀ کیپور آخرین روز ده روز توبه است که حدود بیست و شش ساعت طول می‌کشد و برای اهلش سراسر دعا و نیایش است.
تعدادی ترانۀ سال نوی برایتان در نظر گرفتم که امیدوارم مقبول نظر افتد. این کلیپ هم از معجزات شوفار می گوید!!
"شانا تُوا" (سال نو مبارک).
احمدرضا امروز برایم دعا کرد که در شانا تووا با شاراپووا خوش بگذرانم. یکی این را به گوش شاراپووا برساند که بداند چه دعای خوبی برایش کرده اند، شاید این بار کمتر ببازد.
Labels: رسم و رسوم
About me
Welcome to "Beyond the Wall". My name is Kamran. I was born in Iran a bunch of years ago and have been living in Israel since 1994. Being an immigrant of Iranian descent in Israel is a rather complicated identity these days, when the official rhetorics of my homeland and that of my adopted land are full of hatred toward each other. This is specially true in my case, since I love the people of both countries. It was this love for both Iranian and Israeli cultures that motivated me to translate and edit the first and only existing anthology of Israeli short stories in Persian published in 2004. In this blog, I try to communicate with Persian speaking people what I experience living on the other side of the wall, and perhaps beyond all walls.
…نامم کامران است. از سال 94 ساکن اسرائیل هستم و به عنوان یک انسان مستقل در این وبلاگ برداشت هایم را از وقایع فرهنگی هنری و اجتماعی این سرزمین می نویسم. ضمنآ کتابی به نام "گزیده ادبیات معاصر اسرائیل" ترجمه و تألیف کرده ام.
دیدنی / خواندنی
آرشیو
February 2006March 2006
April 2006
May 2006
June 2006
July 2006
August 2006
September 2006
October 2006
November 2006
December 2006
January 2007
February 2007
March 2007
April 2007
May 2007
June 2007
July 2007
August 2007
September 2007
October 2007
November 2007
December 2007
January 2008
February 2008
March 2008
April 2008
May 2008
June 2008
July 2008
August 2008
September 2008
October 2008
November 2008
December 2008
January 2009
February 2009
March 2009
April 2009
May 2009
June 2009
July 2009
August 2009
September 2009
وبلاگ ها
View My Stats