آن سوی دیوار
یادداشت های یک ایرانی از زندگی اش در اسرائیل
Saturday, May 13, 2006
چگونه آهنگ نسازیم
در سال‌های اول برگزاری یوروویژن قانون سفت و سختی وجود داشت که شرکت کننده‌ها را موظف می‌کرد فقط به زبان ملی خودشان بخوانند و به همین خاطربیشتر مواقع کشورهای انگلیسی و فرانسوی زبان به خاطر رایج بودن زبانشان اول می‌شدند. محض نمونه ایرلند تا به حال هفت بار به مقام اول رسیده و انگلستان چهار بار. ایرلندی‌ها بعد از این که سه بار پشت سرهم اول شدند کمرشان زیر بار مخارج میزبانی یوروویژن شکست و شایع است که برای سال چهارم مخصوصاً بدترین آهنگ خودشان را برای رهایی از شر میزبانی یوروویژن فرستادند.
اگر دقت کنید بیشتر آهنگ‌های غیر انگلیسی شرکت کننده شامل قسمت‌هایی بی معنی مثل "لالالا"، "بینگ بنگ بونگ"، "هُپه هی"، "ابراکادابرا" و از این قبیل پرت و پلاها هستند تا شنوندۀ زبان نفهم احساس کند چیزی از ترانه می‌فهمد و می‌تواند لااقل با قسمت‌هایی از آن همراهی کند. نمونۀ موفق این تاکتیک آهنگ "آبانیبی اُبُ اِبِ" اسرائیلی بود که در سال 78 اول شد، این جمله به زبان بِت که شبیه زرگری خودمان است یعنی دوستت دارم. من سال‌هاست دنبال طراح رقص این آهنگ می‌گردم تا نظرم را راجع به کارش شخصاً به او بگویم.
سال 79 هم شانس با اسرائیل یار بود و آهنگ "هللویا" اول شد. اسرائیلی‌ها که دیدند کلمات مذهبی برو دارد یک بار هم شانسشان را در سال 95 با آهنگ "آمن" امتحان کردند که جواب نداد. به نظر من آهنگ قشنگی است. متخصصین به این نتیجه رسیده‌اند که اگر اصرار داریم به زبان غیر انگلیسی شرکت کنیم باید حواسمان باشد که از حرف‌های ته حلقی مثل "خ" و "ع" حتی‌المقدور استفاده نکنیم چون زیاد جاذبۀ توریستی ندارند. پس این آهنگ را فرستادند.
سال 98 در تاریخ یوروویژن بی‌سابقه بود. دانا اینترنشنال، یک ترانسکسوال اسرائیلی که تازه 5 سال قبل عمل تغییر جنسیت را با شهامت انجام داده‌بود(زنده باد خروس) با آهنگ "دیوا" اول شد. در پنجاهمین سالگرد یوروویژن این آهنگ یکی از ده آهنگ اول همۀ سالها شناخته شد.
از آن به بعد فقط یک آهنگ اسرائیلی موفق شد به مقام قابل توجهی برسد.
دفعۀ بعد از سیاست‌های پشت پردۀ یوروویژن و مقام‌های اول چند سال گذشته می‌نویسم تا در تاریخ ثبت شود(خواننده که ندارد).
فایلهای صوتی اینجا هستند.




مطلب را به بالاترین بفرستید: Balatarin

View My Stats