یکی دو هفته است که ترجمۀ فارسی مقالهای به نام سندرم اورشلیم که نوشتۀ یک فیلسوف فرانسوی است در اینترنت دست به دست میشود. نام این مقاله به استعاره آورده شده و مثل عکس بالا ارتباط مستقیمی با موضوع ندارد، ولی جالب است کمی دربارۀ سندرم اورشلیم بدانید.
سندرم اورشلیم نام یک مشکل روانی است که هر سال گریبانگیر تعدادی از توریستهایی که از اورشلیم بازدید میکنند میشود. این سندروم انواع مختلف دارد ولی در معروفترین نوع آن شخصی که از لحاظ روانی متعادل است بعد از ورود به اورشلیم، مذهب خونش شدیداً بالا میرود و رسماً قاط میزند. کارمندان هتلها و راهنماهای توریستها در اورشلیم که کاملاً با این پدیده آشنا هستند، گوش به زنگند تا هر مورد مشکوکی را به مراکز روان درمانی گزارش دهند.
قضیه معمولاً همیشه به همان شکل شروع میشود، توریست بیچاره با ورود به شهر دچار اضطراب و تنش میشود، اگر با گروه یا خانواده باشد میل شدیدی پیدا میکند که از آنها جدا شود و با خودش تنها باشد. بعد شروع به تطهیر خود میکند، ناخنهایش را از بیخ میگیرد و دچار وسواس تمیزی میشود. لباس سفیدی بر تن میکند یا ملافههای هتل را کش میرود و دور خود میپیچد و شروع به فریاد زدن و خواندن سرودهای مذهبی میکند. مرحلۀ بعدی رفتن به مکانهای مقدس و انجام مراسم مذهبی بعضاً من درآوردی است. بعضی هم زیادی جَوگیر میشوند و ادعای نبوت میکنند. عجیب این است که معمولاً جدای این رفتارها همه چیز این افراد نرمال است! آنها توهم شنیدن صدا یا دیدن تصاویر عجیب ندارند و با محیط ارتباط برقرار میکنند.
در سال 1999 وحشت زیادی وجود داشت که به خاطر فرا رسیدن میلنیوم تعداد مبتلایان چند برابر شود که ظاهراً به خیر گذشت.
خوشبختانه این سندرم موقتی است و پس از خروج از اورشلیم یا گذشت زمان رسوب میکند. ما که به چشم خودمان ندیدیم ولی میگویند موارد مشابه این در زائران شهرهای مقدس دیگر مثل مکه و رُم هم دیده میشود. سندرمی هم به نام سندرم فلورانس وجود دارد که بیشتر جنبۀ هنری دارد تا مذهبی. خدا شفا بدهد.
برای اطلاعات بیشتر:
1- مصاحبهای جالب با دکتر بر-اِل که به نوعی کاشف این سندرم است.
2- یک مقاله خواندنی در این مورد
3- دانشنامۀ آزاد
مطلب را به بالاترین بفرستید: