ساریت خَداد - کسی مراقب من است

طبق سنت امروز پانزدهم ماه عبری آو جشن عشق یهودی هاست. در عهد عتیق آمده‌است که دختران دم بخت اورشلیم(و اطراف) در این روز لباس سفید ساده‌ای(تا کسی که ندارد خجل نشود) می‌پوشیده‌اند و برای رقص و پایکوبی به تاکستان‌ها می‌رفتند. پسرها هم که کار بهتری نداشتند به همان جا می‌رفتند تا نیمۀ گمشده‌شان را پیدا کنند.
بامزه این که در جایی نوشته‌بود هر کدام از دخترها باید بازارگرمی می‌کردند، یکی به خانواده‌اش می‌نازید و یکی به زیبایی‌اش و کسی که از این دو بی‌بهره بود می‌گفت: "محض رضای خدا مرا به همسری قبول کن."
امروزه در اسرائیل با این جشن مثل روز والنتاین برخورد می‌شود یعنی بازار گل و شکلات و عروسک‌های باسمه‌ای داغ است، اگر سالن خالی پیدا شود بهترین روز برای برگزاری جشن عروسی هم هست. البته والنتاین هم اجر و قرب خودش را دارد و ملت این خطه هم از توبره می‌خورند و هم از آخور.
برنامه‌هایی مثل هفتۀ عشق و موسیقی هم در کنار دریاچه جلیل و دریای مدیترانه برگزار می‌شود.


مرا مثل یک مُهر
بر قلبت بگذار
مثل یک مُهره بر بازویت
چرا که "عشق هم چون مرگ تواناست"
و حسادت مثل تیر بی‌رحم
عشق اخگرهایی دارد گرم، سوزان.

آب‌های بسیار نمی‌تواند این آتش را فرو نشاند
سیلاب‌ها نمی‌تواند این شعله را خاموش کند
هر که بخواهد با مال و منالش
عشق را بخرد
جز خواری
نصیب او نخواهد شد.

از غزل غزل‌های سلیمان ترجمۀ حسن صفدری

Papa - Paul Anka

Papa
Everyday my papa would work

To try to make ends meet

To see that we would eat

Keep those shoes upon my feet

Every night my papa would take me

And tuck me in my bed

Kiss me on my head

After all my prayers were said

And there were years

Of sadness and of tears

Through it all together we were strong

We were strong

Times were rough

But Papa he was tough

Mama stood beside him all along

Growing up with them was easy

The time had flew on by

The years began to fly

They aged and so did I

And I could tell

That mama she wasn't well

Papa knew and deep down so did she

So did she

…...........(+)

Noches de bohemia- Navajita Platea & Alba Molina

خرابی بیت المقدس - فرانچسکو هایز

Unchained Melody - The Righteous Brothers

.Unchained melody

Whoa! My love, my darling

I hunger for your touch

Alone. Lonely time

And time goes by, so slowly

And time can do so much

Are you still mine?

I need your love

I need your love.

God speed your love to me

Lonely rivers flow to the sea, to the sea

To the pen arms of the sea

Lonely rivers sigh, wait for me, wait for me,

I'll be coming home, wait for me.

John Williams, Itzhak Perlman - Schindler's List

Sodade - Cesaria Evora

می‌خواستم چیزکی دربارۀ سزاریا اوورا بنویسم که به این نوشتۀ فرشته مولوی برخوردم و تصمیم گرفتم از آن الهام گرفته و بخشی از آن را اینجا کپی کنم.
فقط لازم به یادآوری‌ست که زادگاه سزاریا جزایر کیپ ورده Cape Verde کشوری‌ست شامل مجموعه ای از جزایر که در غرب سنگال، در کرانه شرقی آفریقا قرار دارد و اهالی آن پرتغالی و افریقایی هستند. زبانشان هم لهجۀ خاصی از پرتغالی‌ست.

سزاریا، آوازخوان پا برهنه
"در صدا و سیما و رفتار و اطوار این زن درشت پیکر پوست قهوه ای که پا برهنه بر صحنه پدیدار می شود، گرما و نرمای غریبی است که شاید از طبیعت زادگاهش مایه گرفته و در تن و جانش ریشه دوانده است. بی سبب نیست که او را "روح و روان کیپ ورد" می دانند و می نامند.
از آن سال های دوری که سزاریا در میکده های بندر میندلو(Mindelo) در جزیره سائو وینسنته (Sao Vincente) می گشت و برای مشتی هواخواه و دریانورد به ساحل آمده آواز می خواند، تا وقت آوازه عالمگیرش در دهه 1990، فاصله بسیار است. سزاریا اوورا (Cesaria Evora) در سال 1941 در میندلو از مادری که آشپز سفید پوستان توانگر بود و موسیقی و اهل موسیقی را دوست داشت، به دنیا آمد. پدرش که گیتار و ویولون می زد و با آهنگساز محبوب کیپ ورد، لزا (B. Leza)، خویشی داشت، وقتی سزاریا هفت ساله بود از دنیا رفت. به ناچارسزاریا نزد مادربزرگش فرستاده شد. چندی تحت تعلیم راهبه ها قرار گرفت که، مایه بیزاری همیشگی اش از سختگیری های اخلاقی شد.
سزاریا آواز خوانی را با خواندن ترانه های گوناگون در خیابان ها و میدان های شهر شروع کرد. آشنایی اش با دریانوردی به نام ادواردو(Eduardo) به اجرای برنامه در رادیوی میندلو انجامید. ادواردو سبک های سنتی موسیقی کیپ ورده، یعنی کولادرا (Coladera) و مورنا (Morna) را که موسیقی ملی این سرزمین به شمار می آید، به سزاریا آموخت. ترانه های مورنا ترانه های اندوه و اشتیاق است، چرا که مورنا با فادوی پرتغالی، ترانه عاشقانه برزیلی، تانگوی آرژانتینی، و غم آواز آنگولایی خویشاوندی دارد. سزاریا به خواندن درهتل ها و بارهای محلی پرداخت، در میان هوادارانش لقب "ملکه مورنا" گرفت، و در کیپ ورد به شهرتی رسید؛ با این همه ، سال ها از نامی جهانی بی بهره ماند. در 1975 کیپ ورد استقلال یافت، اما رهبرش، آمیلکار کابرال (Amilcar Cabral)، در اغتشاشی که در پی اش سلطه پانصد ساله پرتغالی ها پایان گرفت، کشته شد. سزاریا در این هنگام محبوب، اما بی پول بود و ناگزیر ده سالی آواز خواندن را کنار گذاشت – ده سالی که به پریشان حالی و باده نوشی گذشت و خودش آن را سال های تیره و تار می نامد." ادامه.....
او در سال 1985، در سن 45 سالگی، تصمیم گرفت به دنیای موسیقی بازگردد و به همین منظور به پرتغال سفر کرد تا دو ترانه برای مجموعه منتخب زنان خواننده کیپ ورده ضبط کند. این کار او به ضبط چهار آلبوم در پاریس منجر شد که حاصل آن چهار آلبوم در سالهای 1988 تا 1992 بود. شهرت جهانی او در این سال‌ها گسترش یافت و اوورا به اجرا در تورهایی در اروپا، افریقا، برزیل و کانادا پرداخت و در میان راه نیز برای اهالی کیپ ورده ساکن آمریکا برنامه هایی اجرا می‌کرد تا به امروز که پای ثابت همۀ کنسرت‌های موزیک جهان است.
مشهورترین ترانۀ او Sodade نام دارد که مفهوم آن مخلوطی از نوستالژی، غم، پشیمانی و بدبختی‌ست.(+)
به خاطر ارادت خاصم به این زن بی‌نظیر و موسیقی دلنشین‌‌َش این بار تعداد قابل توجهی ترانه و کلیپ از او گرد‌آوری کردم، باشد که مقبول نظر افتد.
این ترانه‌ها(+) و کلیپ‌ها(+ و + و+ و + و + و +) را به همۀ پابرهنه ها تقدیم می کنم.

اگر پسندیدید یا نه خبرم کنید تا بدانم تا چه حد خوش سلیقه اید!
شبات شالوم

When I need you-Leo Sayer

Smokie - Living Next Door To Alice

El Ruiseñor - Joselito